‘Ga nou ‘es judoën’ Hoor ik de judotrainer zeggen. Met een rood aangelopen gezicht van de inspanning en zweetdruppeltjes op zijn wang, doet het jongetje van acht jaar zijn stinkende best om na deze aanmoediging het andere jongetje op zijn rug te werpen. Het lukt hem niet, helaas. Maar wat had hij dan eigenlijk moeten doen?
Het is inmiddels al wat jaar geleden dat ik dit zag gebeuren bij een lokaal clubtoernooi. Ik vond dit toen een enorm domme manier van coachen en nu jaren later… vind ik dat nog steeds. Ik vraag me af of het jongetje ooit begrepen heeft wat hij nou moest doen, want ik begrijp het nu nog steeds niet. Had hij meer worpen moeten proberen? Harder moeten trekken of harder moeten duwen? Meer moeten bewegen of juist minder moeten bewegen?
Ik heb werkelijk geen idee en dat jongetje waarschijnlijk ook niet. Hij deed al zo zijn best, deed hij het dan niet goed genoeg? Was het dan geen Judo wat hij aan het doen was? Zelf loop ik al aardig wat jaar mee in de wedstrijdsport en goede coaching is nog niet zo makkelijk.
Al meer dan 20 jaar geef ik trainingen aan kinderen in Judo en Ju Jitsu. Het laatste decennium ben ik ook bezig met trainingen in sociale veiligheid en agressiemanagement. Zeker nu ik op dat laatste vlak actiever ben geworden, gaan mijn haren direct overeind staan als ik mensen van die vage termen hoor gebruiken.
Duidelijkheid voorop
Ga nou ‘es judoën! Doe effe normaal! Doe rustig! Respect! Mooie termen, maar ik krijg er kriebels van. Waarom? Het is in mijn ogen te abstract en eigenlijk voor iedereen anders, multi-interpretabel. Feitelijk of waarneembaar gedrag wordt namelijk niet benoemd en bovendien zit er een indirect oordeel in. Op het moment dat je aangeeft dat iemand normaal moet doen zeg je daarmee min of meer ook dat hij of zij op dit moment niet normaal is. Het jongetje was dus kennelijk niet aan het judoën, terwijl hij in zijn judopak toch echt zijn best aan het doen was om de ander op de mat te werpen.
Leuk verhaal, maar wat heeft dit nou verder te maken met een agressiecoach?
Zowel een trainer als een coach probeert zoveel mogelijk weg te blijven van vage en abstracte termen, maar nog meer van oordelen. Als trainer van React Advies & Training kom ik niet vertellen wat je moet doen. Wel kan ik je laten zien of voelen wat je wel kán doen. De trainer gaat daar mee aan de slag, legt het uit en oefent concreet gedrag met de deelnemers.
Een agressiecoach gaat hierin zelfs nog een stapje verder. Deze coach heeft namelijk inzicht in wat de deelnemers nodig hebben. Een goede en ervaren coach zal bijvoorbeeld door het stellen van vragen en te kijken naar het proces van zijn pupil ook beter weten wat hij/zij nodig heeft. Zo laat hij de ene persoon zichzelf uitdagen en de ander juist succes ervaren en meer zelfvertrouwen opdoen. Het begeleiden van dit proces doet de coach zoveel mogelijk zonder oordeel en met een duidelijke structuur. Juist door duidelijk en oordeelloos te zijn kan je een veilige sfeer creëren.
Allemaal zijn we wie we zijn, daar kunnen we niet veel aan veranderen. Wél kunnen we leren elkaar te begrijpen en op basis daarvan beter met elkaar omgaan.
Redactie: Mark van Dieren, Remy Reeders
